Eind van een tijdperk

Jaren geleden, als puber, zei ik: ik ga nooit aan politiek doen. En ergens rond mijn 25e veranderde die mening. Ik kwam mensen met dezelfde ideeën tegen, een beweging die mij aansprak en ineens leek politiek niet meer eng en vies. Animo was een beweging die net als ik de wereld wilde verbeteren. Mijn lidkaart zat nog niet in de bus of mede-leden hadden mij al door heel Vlaanderen gezien. Ook internationaal heb ik veel wegen bewandeld, en bovenal veel bijgeleerd. Het is ook daar dat ik dingen zag die ik binnen Animo, en later JS, wilde veranderen. Maar zeker ook dingen die ik goed vond, en waarvan ik wilde dat ze zouden blijven.

Maar net als dat er een moment is om te komen, zo is er ook een moment om te gaan. En dat moment is nu. Het is mooi geweest. Het moment komt voor de mensen die mij nauw staan naar alle waarschijnlijkheid niet onverwacht. Al langer gaan gedachten door mijn hoofd die mij tot het randje van stoppen brengen. “Die zeggen, dit is het niet. Zo wil je de wereld niet verbeteren. Dit zijn niet je idealen, dit is niet de manier waarop je het doen wilt. Op deze manier blijf je niet meer dicht bij jezelf. En dat klopt.“

Participeren in en je inzetten voor een beweging kost uiteraard energie. Maar het zou op zijn minst een nul-nul operatie moeten zijn. Je zou er voldoening uit moeten halen. Een vorm van tevredenheid. En het gevoel van energie terugkrijgen, dat is er niet meer. Dat is er al even niet meer.

Begin dit jaar heb ik mij kandidaat gesteld voor de Control Commission van YES. Hier heb ik lang over nagedacht, met veel mensen over gepraat en uiteindelijk de knoop doorgehakt. YES werd een Yes! Ik stond erachter, vind dit nog altijd een belangrijke functie maar ook dit is klaar.

Ben ik het dan niet meer eens met de rode idealen? In alle eerlijkheid durf ik te zeggen dat ik de afgelopen jaren veranderd ben. Ervaringen binnen Animo en later JS hebben mij uiteraard doen ontwikkelen. Maar ook de wereld en mijn leven hebben niet stil gestaan. En als je zelf ontwikkelt en verandert, veranderen je idealen en gedachten over je leefwereld mee. Mede daarom wil ik de mogelijkheid hebben om weer op zoek te gaan naar mijn identiteit. Om te kunnen kiezen zonder het gevoel van moeten. Te kunnen zijn zonder te moeten, zonder een stempel, zonder een reeds gekende kleur.

Desalniettemin sluit ik deze periode af met een grote dankbaarheid. Er zijn enkele mooie vriendschappen uit voortgekomen. Ik heb dingen geleerd en ervaren waar ik zonder de beweging wellicht nooit toe was gekomen.