Poëzieweek 2016 deel 5

Vandaag opnieuw een gedicht van eigen hand. Vandaag krijg ik de uitslag van de onderzoeken eind oktober/begin november. Best een belangrijke dag die in het teken staat van mijn epilepsie.

In alle jaren dat ik zelf heb geschreven zijn er eigenlijk maar weinig poëtische schrijfsels over mijn hersenpan uit de pen gekomen. Als ik er nogmaals over nadenk, denk ik eigenlijk maar twee. Toch is er één die ik af en toe van de harde schijf haal. Als mensen mij vragen hoe dat nu voelt zo'n absence.

- Leonieke Kalkman (2005)

Weer één,

Opnieuw een

Seconde.

Opnieuw

Ééntje kwijt.

Een paar…

Opnieuw

Duurt het

Enkele secondes,

Totdat ik weet

Waar ik

Ben, met wie

En het belangrijkste

Waar ik het over

Had.

In het kader van de Poëzieweek post ik elke dag een gedicht. Meer info vind je hier. 

Follow my blog with Bloglovin